Hij was brutaal, hij was vrijpostig, hij was ontwapenend en hij had ambitie. En jazeker: hij had ook ‘de looks’. Willem Ruis was daarom de uitgelezen presentator voor ‘Vijf tegen vijf’, een spel dat vanuit Amerika de wereld veroverde. En steeds opnieuw terugkeerde.
Willem Ruis was anders. Terwijl keurige presentatoren van de generatie vóór hem in degelijke goedenavond-dames-en heren-termen de kijker gladjes door hun uitzendingen loodsten, koos Ruis voor een lossere aanpak. Leuke kandidaten trok hij voor, maar hij waagde het ook om hebberige prijzenjagers voor de camera voor schut te zetten. Nooit te benauwd om iets baanbrekends te proberen. Zingen met André Hazes, dansen met Tina Turner, acteren in een speelfilm, onvoorbereid ’Langs de Lijn’ op de radio presenteren: Ruis deed het gewoon, met als veelzeggende lijfspreuk ’Ik kan alles, tot het tegendeel bewezen is’.
Het hele verhaal verschijnt zaterdag in de bijlage Zomertijd, in een reeks over spelshows
Foto: Roy Beusker